به دنبال تغییرات در سیاست تجارت بین‌الملل و تأثیر جهانی شدن، شهرهای بزرگ ترکیه پس از دهه 1980 تحت فرآیندهای دگرگونی شهری قرار گرفتند. استانبول بیشترین بهره را از این فرآیندهای دگرگونی برد زیرا مهم ترین مرکز اقتصادی، فرهنگی و گردشگری کشور و همچنین یکپارچه ترین مرکز آن با اقتصاد جهانی است. در ربع آخر قرن بیستم، استانبول، مهم ترین مرکز اقتصادی، فرهنگی و گردشگری کشور، که در موقعیت بسیار استراتژیک بین آسیا و اروپا قرار دارد، دستخوش تحول شهری شگرف شد. در عین حال، استانبول به دلیل زیبایی های طبیعی و بناهای تاریخی که نقش تاریخی آن را به عنوان پایتخت سه امپراتوری مجزا نشان می دهد، شهرت جهانی دارد. استانبول مزیت بارز داشتن خطوط ساحلی در دریای سیاه، دریای مرمره و تنگه بسفر را دارا است. علاوه بر این، روابط بین المللی قوی با سایر کشورها دارد.
استانبول بزرگترین شهر ترکیه است و جمعیت آن از 1,000,085 به 10,018,735 افزایش یافته است که عمدتاً به دلیل مهاجرت روستایی بین سالهای 1950 تا 2000 بوده است. رشد سریع جمعیت آن منجر به گسترش آن و در نتیجه توسعه چند مرکزی شهر در حاشیه، و همچنین افزایش تراکم در محله های موجود شد.
منحصر به فرد بودن و جهانی بودن تمرکززدایی و تغییر شکل چشم انداز اقتصادی در کلان شهرها در دهه های اخیر مورد توجه زیادی قرار گرفته است. نقش جهانی شدن در توسعه شهرهای چند مرکزی نیز در تعدادی از مطالعات انجام شده در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه بررسی شده است. به عنوان مثال، مرمت ساختمان های قدیمی، بازسازی، و دگرگونی عملکردهای شهری. از سوی دیگر، پیاده‌روی خیابان اصلی و ساخت مترو به توسعه اجتماعی-اقتصادی این مناطق رو به زوال کمک کرد. این روند قیمت املاک و مستغلات را افزایش داد و سرمایه گذاران ملی و بین المللی املاک را به خود جلب کرد.
